Natuurtalent

N

Benut je talenten: het is misschien wel het belangrijkste adagium van deze tijd. Constant moedigen wij elkaar aan om te ontdekken waar we goed in zijn en deze gaven vervolgens op een nuttige manier in te zetten. Gezien het grote belang dat we hechten aan talentontplooiing, steken we veel tijd en moeite in ons werk, zowel ons professionele werk als onze talloze hobby’s. Maar hiermee is niet alles gezegd. De afgelopen jaren vroeg een Australische verpleegkundige, Bronnie Ware, aan terminale patiënten uit haar ziekenhuis waar ze het meeste spijt van hadden. Vrijwel iedereen antwoordde: “Ik heb te hard gewerkt”. Nu breekt onze klomp. Kunnen mensen hun talenten ook teveel benutten? Of zijn mensen gewoon inconsistent?

Om dit raadsel te ontrafelen, is het zinvol om te traceren waar het idee van talentontplooiing vandaan komt. We blijken uit te komen bij de Bijbelse gelijkenis van de talenten, waarin mensen worden opgeroepen om hun talenten niet te begraven maar volop in te zetten. Parabels hebben echter altijd een dubbele bodem, een verborgen boodschap. Wat is de indirecte boodschap van deze parabel? Theologen zijn het erover eens dat het talent waar deze gelijkenis op doelt het talent van de liefde is. Ieder mens is in staat om liefde te geven. Kortom, de gelijkenis is bedoeld om onze inspanningen te focussen op het ‘natuurtalent’ van de mens, de liefde.

Bezien vanuit dit perspectief is het niet vreemd dat mensen op hun sterfbed aangeven dat ze te hard hebben gewerkt. Waarschijnlijk hebben ze veel van hun talenten benut, maar hun natuurtalent verwaarloosd. Gelukkig is het nooit te laat om ons natuurtalent te ontplooien en tijd vrij te maken voor bijvoorbeeld vrijwilligerswerk. In zijn fameuze roman ‘Karakter’ reflecteert F. Bordewijk op de hardwerkende hoofdpersoon uit zijn boek. Hij schrijft: ‘De grootste dingen die ons bestaan kenmerken laten zich niet in een hoek duwen, de liefde niet, het huwelijk, het gezin, de mislukking niet, noch de dood. Zij blijven onze daden richten.’

Deze column verscheen op 23 oktober 2012 in het Friesch Dagblad.

Over de auteur

Paul Schenderling

Paul Schenderling adviseert in het sociaal domein sinds 2012. Hij werkt op het snijvlak van werk en zorg met als focus het bevorderen van kwaliteit van leven. Hierbij legt hij telkens de verbinding tussen inhoud, bestuur en financiën. Bovendien is hij een ervaren projectleider met gevoel voor politiek-bestuurlijke processen op lokaal, regionaal en landelijk niveau. Zijn projecten betreffen onder andere het ontwikkelen en evalueren van beleid omtrent de Participatiewet, Wmo en Jeugdwet voor gemeenten en ministeries; het in kaart brengen van de (welzijns)effecten van beleid; het ontwerpen, toetsen en inrichten van van organisatiekeuzes voor o.a. sociale diensten en zorgaanbieders; en het begeleiden van strategie- en samenwerkingstrajecten. Naast zijn werk is Paul met veel plezier actief voor diverse maatschappelijke organisaties. Verder is Paul verbonden aan de Vrije Universiteit Amsterdam als buitenpromovendus ten behoeve van een onderzoek naar kwaliteit van leven. Hij publiceert regelmatig in vakbladen en andere media. Volledig cv.

Geef een reactie

Over deze site

Je hoort vaak de claim dat we kwaliteit van leven kunnen meten. Is dat wel zo? Deze site verkent nieuwe ideeën die méér recht doen aan onze ervaringen. Focus op kwaliteitsbeleving laat ons anders kijken en kiezen. In ons leven én in beleid.

Recente berichten

Thema’s

Archieven

Socials